กุญแจ 3 ดอก ทางออกของชีวิต “อย่ าเรื่องมาก แล้วจะมีเรื่องน้อย” ลบได้ก็ลบ ปล่อยวางได้ก็ปล่อย
กุญแจ 3 ดอกของชีวิต
ดอกที่ 1 คือ.. ยอมรับ
ดอกที่ 2 คือ.. แก้ไข
ดอกที่ 3 คือ.. ออกห่าง
หากยอมรับไม่ได้ ก็ต้องลงมือ “แก้ไข”
หากแก้ไขไม่ได้ ก็จง “ออกห่าง”
คนที่มองโลกในแง่ดีคิดแต่จะหัวเราะ จนลืม.. “ความอาฆ า ต”
คนที่มองโลกในแง่ร้ายคิดแต่จะอาฆ า ต จนลืม.. “หัวเราะ”
อย่ าถามคนอื่นว่า.. เพราะอะไร
แต่จงถามตนเองว่า.. มีสิทธิ์อะไร
ความห่างเหินเป็นสิ่งที่ใครๆ ก็ กลั ว ที่ กลั ว ก็เพราะว่า.. ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่ง ยังคิดถึงคุณ หรือ ลืมคุณไปแล้ว
คนบางคนดีต่อคุณ ก็เพราะคุณดีต่อเขา คนบางคนดีต่อคุณ ก็เพราะรู้ในความดีของคุณ
ไม่ว่าจะเป็นความรัก หรือ มิตรภาพ จุดหมายสูงสุด อาจมิใช่การได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
แต่เป็นความเข้าใจที่มีให้กันและกันต่างหาก
10 บทเรียนสั้นๆ “อย่ าเรื่องมาก แล้วจะมีเรื่องน้อย”
1. ถ้าพย าย าม เราอาจเป็นอะไรได้หลายๆ อย่ างแต่เราไม่ต้องเป็นทุกอย่างก็ได้ เป็นในสิ่งที่ทำแล้วมีความสุข
2. ทำสิ่งที่มีความสุขให้สุดฝีมือจะมีคนได้รับความสุขจากสิ่งที่เราทำ
สิ่งนั้น อาจเป็นอาหารอร่อย ดนตรีเพราะๆ รูปถ่ายสวยๆ หรือการงานทุกชนิด
3. ความรักในการงานเกิดจากความทุ่มเทใส่ใจลงไปในนั้น หากไม่ทุ่มเทก็ย ากที่จะรักงานนั้น
4. บางคนรักงานนั้นจึงทุ่มเท บางคนทุ่มเทจึงรักอะไรเกิดก่อนก็ได้ แต่วงจรที่สมบูรณ์ต้องมีสองสิ่งนี้
5. หากไม่ชอบสิ่งใด อย่ าเสี ยเวลาบ่นแก้ไขให้เป็นสิ่งที่ชอบซะ ถ้าแก้ไม่ได้ก็หนีจากออกมา (เอาเวลาไปใช้กับสิ่งที่คุ้มค่ากว่า.)
6. แยกให้ออกว่าสิ่งใดควรค่าแ ก่การเสี ยเวลาสิ่งใดสูญเปล่า เมื่อแยกแล้วก็ทุ่มกับสิ่งที่ควรค่าและวางมือจากสิ่งสูญ
7. อย่ ากระโจนลงไปในสมรภูมิแห่งอารมณ์มีคนยื่นด าบท้าประลองก็แค่ยิ้มให้ แล้วไม่รับด าบนั้นเสียง
8. แยกคนจริงใจกับคนไม่จริงใจให้ออกเพื่อป้องกันความผิ ดหวังของตนเอง
9. คำหวานมักไม่จริง แต่เราเคลิ้มเพราะอยากให้มันจริงตามที่เขาว่า
10. อย่าฉลาดเสี ยจนไม่มีความสุข
คนเราจะสุขหรือทุ กข์อยู่ที่เขาเลือกเก็บอะไรไว้กับตัว เปรียบดังห้องเปล่าห้องหนึ่ง ถ้าเราเอาของ ส ก ป ร กใส่ไว้ไม่นานมันก็เราก็เ ห ม็ น
แม้แต่เราเอาดอกไม้สวยๆ หอมไใส่ไว้ไม่นานมันก็เน่า ห้องก็ส่งกลิ่นเ ห ม็ นเราก็ต้องเอาออก
เช่นกันความสุขที่มันผ่านไปแล้ว ถ้าเราเลือกเก็บแบบเหมือนว่ามันไม่จากเราไป เราก็ทุ กข์
แต่ถ้าเราเรียนรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เราครอบครองสุดท้ายเราก็จะเสี ยมันไป ขอเพียงเรายอมรับให้ได้ อันไหนตัดได้ก็ให้ตัด
อันไหนลบได้ก็ ให้ลบ ถ้ามันทำให้เราทุ กข์ และอันไหน ลบไม่ได้ ตัดไม่ได้ ก็ต้องปล่อยวางมันให้ได้
ขอบคุณ : ธรรมทาน
