มันแปลกแต่ก็จริงมากๆ นะ สังคมทุกวันนี้ “กินหรู อยู่สบาย” แต่ไม่ยอมจ่ายหนี้สักที
คนสมัยนี้ชอบใช้เงินฟุ่ มเฟื อย อวดรวยแม้รายได้น้อย ชอบแสดงถึงความอู้ฟู่ ทั้งที่กู้ยืมมาแท้ๆ
วันนี้เราจึงนำบทความที่จะช่วยเตือนสติ มาฝากคนที่กำลังใช้เงินแบบผิดๆ อยู่ โดยมีเนื้อหาดังนี้
ถ้าคุณมีเงินเดือน 15,000 บาท เดือนนึงทำงาน 22 วัน วันละ 8 ชั่วโมง เดินทางไป-กลับ 2 ชั่วโมง เป็น 10 ชั่วโมง
เท่ากับคุณทำงานเดือนละ 220 ชั่วโมง คุณจะมีค่าแร ง
คิดเป็นชั่วโมงละ 68 บาท หรือตืเป็นตัวเลขกลมๆ ง่ายๆ คือ 70 บาท ต่อชั่วโมง
ถ้าคุณกินกาแฟแก้วละ 140 บาท นั่นเท่ากับคุณแลกเวลาในชีวิตไป 2 ชั่วโมง เพื่อกาแฟแก้วนั้น
ถ้าคุณกินอาหารบุฟเฟ่ต์ มื้อละ 350 บาท นั่นเท่ากับคุณแลกเวลาในชีวิตไป 5 ชั่วโมง เพื่ออาหารมื้อนั้น
ถ้าคุณซื้อโทรศัพท์เครื่องละ 30,000 บาท นั่นเท่ากับคุณแลกเวลาในชีวิตไป 428 ชั่วโมง
เพื่อมือถือเครื่องนั้น ถ้าคุณซื้อกระเป๋าแบรนด์เนม ราคา 70,000 บาท นั่น
เท่ากับคุณแลกเวลาในชีวิตไป 1,000 ชั่วโมง เพื่อกระเป๋าใบนั้น
อายุเฉลี่ยของคนเรา อยู่ที่ 70 ปี หรือ 613,200 ชั่วโมง ถ้านอนวันละ 8 ชั่วโมง
เราจะเหลือชีวิตที่รู้สึกตัว หรือตื่นนอนอยู่ 408,800 ชั่วโมง
แต่ละชั่วโมงถูกใช้ไปแลกกับอาหาร สิ่งของ และสิ่งฟุ่มเฟือยอื่นๆ
เพียงเพื่อตอบสนองกิเ ล สส่วนตัว หรือเพื่อให้มีหน้ามีตาในสังคม
เราไม่ได้บอกว่า ห้ามซื้อ ห้ามฟุ่ มเฟื อย หรือทำแบบนี้แล้วผิด
เพราะมันอยู่ที่ความพอใจของแต่ละคน แต่ประเด็นคือ ถ้าซื้อน้อยลง
คุณก็จะมีเวลามากขึ้น ได้อยู่กับคนรัก ครอบครัว เพื่อนฝูง มีเวลาทำในสิ่งที่ชอบเยอะขึ้น บนความพย าย ามเท่าเดิม
ดังนั้น ต่อจากนี้ไป ควรคิดให้ดีก่อนซื้อ คุณมีเงินมากหรือน้อยไม่สำคัญ
ที่สำคัญคือ คุณต้องเชื่อมั่นในตัวเอง ไม่ใช่ไปเชื่อมั่นในกาแฟราคาแพง
กระเป๋าแ บ รนด์เ น ม สุดหรู รถยนต์ที่ต้องก้มหน้าก้มตาผ่อนอีกหลายปี
สิ่งของเหล่านี้ อาจจะดูดี ดูเท่ แต่ถ้าความสามารถ และรายได้ของเรายังไม่พอ
ก็ถือว่าใช้ชีวิตเกินตัวไปหน่อย คนที่ฟุ่ มเฟื อยแล้วไม่เดื อดร้ อ นก็มี เพราะเขามีกำลังซื้อ
แต่ส่วนใหญ่ไม่ใช่แบบนั้น ที่ทำไปเพราะหน้าใหญ่ใจโตซะมากกว่า
คุณกล้าที่จะเดินสวนทางกับแนวคิดส่วนใหญ่ในสังคมไหม คุณจะเริ่มต้นชีวิตใหม่
หรือปล่อยให้ตัวเองถูกพัดไปตามกระแสสังคม
“คนจน” ต้องการบางอย่าง แต่ “คนโลภ” ต้องการทุกอย่าง
“เราต้องคิดว่า เราจะเป็นหนี้เพื่อจะรวยขึ้น หรือเราจะเป็นหนี้เพื่อที่จะจนลง..”
ขอบคุณ : ขยำกระดาษ