(เขียนไว้ดีมาก) บางคน..ต่อให้เราดีแค่ไหนจริงใจแค่ไหน ก็ใช่ว่าจะไม่หักหลัง

“หมาบางตัวมันยังดีกว่าคนบางคน

ให้ข้าวหมากิน 1 ครั้งมันจำตลอดจนต ๅ ย

ช่วยเหลือคน 100 ครั้ง มันจำครั้งเดียว คือครั้งที่ไม่ช่วยมัน”

พอได้ยินคำนี้ ทำให้นึกถึงเรื่อง ๆ นึง คือเรื่องมีอยู่ว่า..

ในซอยบ้านจะมีหม าตัวนึงมันคงไม่ค่อยชอบ

ขี้หน้าผมเท่าไหร่ ทุกครั้งที่ผมเดินผ่านหน้าบ้าน

ของมัน มันจะเห่ า กระโจนใส่ประตูเหล็กอย่ าง

บ้ า ค ลั่ งยังกะว่าผมเคยไปฆ่ ๅ แ ม่ มั น ต ๅ ย

เวลาผมเดินผ่านไปซื้อของหน้าปากซอยทีไร

ผมเล่าให้พ่อฟังว่าไม่กล้าไปกลั ว ห ม าครับ

พ่อบอกผมว่าไม่ต้องกลั วหรอกนะ.. ลูก!! หม าที่มันดุ..ที่สุด ให้ลูกชิ้นมันทุกวันๆ

ซักวันมันก็จะเชื่องเอง นับแต่วันนั้นหลังจาก เลิ กเรียนมา ผมเจียดเงิน 5 บาทซื้อลูกชิ้น 1 ไม้

ผมกินสองลูกแบ่งหม า 2 ลูกทุกวัน วันแรกๆ

มันแทบจะกระโ ด ด กั ด มือผมให้ได้ ถ้าไม่มีประตูเหล็กผมคงมือขๅดไปแล้ว วันเวลา

ผ่านไปไม่นาน มันไม่เ ห่ า.. ผมอีกเลย กระดิกหางรอผมทุกวัน ตอนเย็น

วันหนึ่งเจ้าของบ้านปิดประตูไม่สนิท มันวิ่งกระดิกหางมาหาผม หยอกเล่นกับผม สนุก

สนานตั้งแต่วันนั้นเราเป็นเพื่อนกัน วิ่งเล่นกันมาโดยตลอด เราเป็นเพื่อนกัน สนิทกันมาก

โตมาผมจึงนึกถึงคำพ่อสอน..หม าที่ว่า.. ดุเราหยิบยื่นไมตรีให้มอบความเป็นมิตรให้

“ต่อให้หม า ดุ แค่ไหนก็กลายเป็นเชื่อ ง”แต่กับคนต่อให้เราดีแค่ไหนจริงใจแค่ไหน

เลี้ยงอาหารดี แค่ไหนก็ยังหั กหลังเราได้ตลอด

เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง ลูกชิ้นไม่กี่ไม้ ซื้อใจหม าได้ตลอดชีวิต กับคนต่อให้เลี้ยงดี

แค่ไหน ก็เชื่อใจไม่ได้จริง ๆ “หม าที่ว่าดุ.. ยังไม่น่ากลั ว เท่าใจคน”

บางคน.. ก็ดีด้วยจริงๆ

บางคน.. ก็ดีแค่ต่อหน้า

บางคน.. ก็เอาเราไปนิ น ท า

บางคน.. ก็คอยอิจฉาเรา

หน้าที่ของเราก็แค่รักษาคนดีๆ ไว้ ส่วนคนอื่นก็แค่ผ่านเข้ามาในชีวิต แค่เราอย่ า

เ สียความ เป็นตัวเราก็พอ ไม่จำเป็นต้องฉลาด

กับเรื่องที่ควรแ ก ล้ งโ ง่ อาจเป็นทาง เลือกที่ดีกว่า

“โลกไม่ได้สอนให้เราใจร้ า ย” แต่..

“โลกสอนเราให้รู้จัก ร ะ วั ง ตั ว”

อย่าเชื่อในสิ่งที่เรา “ยังไม่เห็น”

น้ำใส ใช่ว่าจะ “ไม่มีพิ ษ”

คนสนิท “ใช่ว่าจะไม่หั กหลั ง”

อย่าวางใจหรือไว้วางใจใคร คนอื่นง่ายเกินไป จะเป็นเราที่เดื อ ดร้ อ นในภายหลังได้