อย่าทำงานจนลืมว่าครอบครัวก็สำคัญ ก่อนจะเสียค่าโง่แบบนี้

ขยันมากไป มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ดีเลย และเรื่องต่อไปนี้คือ“ค่าโ ง่” จากคนบ้างาน ที่อย ากสอนคนบ้างาน

ให้เข้าใจเมื่อทุกอย่างมีราคาที่ต้องจ่าย ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ แล้วบางครั้ง ความสำเร็จก็ต้องแลกด้วยการสูญเสีย

บางอย่าง

เมื่อ 39 ปีที่แล้ว

ผมเองได้เริ่มต้นทำงาน กับบริษัทการเ งิน ที่มีขนาดใหญ่อันดับ 3 ของโลก

เมื่อ 35 ปีที่ แล้ว

ผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรัก เราสัญญาว่า จะสร้างอนาคตร่วมกัน เธอคนนั้น จะเป็นคนข้างหลัง

เพื่อให้ผมประสบความสำเร็จทางการงาน และในขณะที่การงานของผม ก้าวหน้าไปมาก

เมื่อ 29 ปีที่แล้ว

ภรรย าของผมได้คลอดลูกชายคนแรกให้ผม ขณะที่ผมติดประชุมที่ญี่ปุ่น และผมขอโทษเธอ

ผมสัญญากับเธอว่า จะขอเวลาทำงานอีกสักระยะเพื่อครอบครัวให้ได้สบายกว่านี้ แล้วผมกลับเมืองไทย

รับขวัญลูกและขอโทษภรรย า ด้วยตำแหน่งงาน ที่ก้าวหน้าฝันของเราใกล้เป็นจริงแล้ว

เมื่อ 24 ปีที่แล้ว

เธอคลอดลูกสาวที่เราเฝ้ารอคอย และผมเองได้เห็นหน้าลูกสาวเพียง วันเดียว เพราะต้องเดินทางไปประชุมใหญ่

ที่ออสเตรเลียผมบอกกับเธอว่า จะทำงานอี ก ไม่นานแล้ว เวลาทั้งหมดที่มี จะเป็นของครอบครัวตลอดไปเพื่อทดแทนเวลาที่ผ่านมา

เมื่อ 13 ปีที่แล้ว

งานของผมได้ก้าวหน้า จนก้าวขึ้นเป็นเบอร์ 2 ในภาคพื้นเอเชียแปซิคฟิค ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีมาก

แต่ภรรย าผมเธอขอ “หย่า”เพื่อเริ่มชีวิตใหม่ที่เธอบอกว่าผมไม่เคยให้เธอ แล้วสุดท้ายเธอบอกว่า

ชีวิตคู่ไม่ได้ต้องการแค่ทรัพย์สินเงิ นทอง จนเกินเก็บแต่ต้องการความอบอุ่นมั่นใจ จากอ้อมกอด คนเป็นสามี

เติมเต็มในคืนอ้างว้าง มากกว่าแล้วเธอก็แยกจากไป ส่วนลูกปู่และย่าท่านจะดูแลอย่างดี

เมื่อ 10 ปีที่แล้ว

ลูกชายคนโต ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์เพื่อน ประสบอุบัติเหตุและเขาได้จากไป ผมบินกลับจากญี่ปุ่น

ทั้งๆที่มีงานสัมนาสำคัญ และแม่บอกว่า ลูกชายเกเรเลี้ยงย าก ผมกอดลูกสาว บอกกับเธอว่า พ่อไม่ดีเอง

ต่อไปพ่อจะให้ทุกอย่างขอเวลาอีกนิดนะ

เมื่อ 7 ปีที่แล้ว

ก่อนแม่สิ้นใจ แม่บอกกับผมว่า อย่าเอาแต่ทำงานจนลืมว่าลูกต้องการอ้อมกอดจากพ่อ อย่าปล่อยให้เธอรอคอยอย่างตั้งตารอ

เมื่อ 5 ปีที่แล้ว

พ่อจากไปตามแม่ ญาติๆก็พากันพูดคุยโดยที่ผมแอบได้ยินว่าพ่อตรอมใจที่แม่จากไป กับเรื่องหลานสาว

ตามผู้ชายข้างบ้านไปอยู่ทางใต้แกมัวโทษแต่ตัวเองว่าเลี้ยงหลานได้ไม่ดี ขณะที่ผมก้าวสู่จุดสูงสุดทางการงาน

แล้วผมมีทุกอย่างที่ต้องการและสิ่งที่ผมได้มา ไม่มีอะไรได้มาฟรีเพราะการสูญเสีย บางอย่าง แลกกับความสำเร็จมันคุ้มค่าจริงหรอ?

ต่อไปผมจะกลับไปชดเชย เวลาที่ผมโกงไปจากครอบครัวและล่าสุด 3 ปีที่แล้วหมอบอกว่า ผมเป็นโร คซึมเศร้าต้องกินย า

น่าแปลกอยูนะที่ผมมีครบทุกอย่าง แต่กลับอ้างว้างคนที่รักจริงๆก็ไม่มีมีแต่คนจ้อง จะกอบโกย ไม่มีใครเหมือนพ่อแม่

ภรรย าและลูกๆของผมเลย ตอนนี้ผมเข้าใจสิ่งที่ภรรย าผมบอกแล้ว ถึงตอนนี้แล้วมันสายไปไม่มีใครทนรอคอยย าวนาน

ผมยอมแลกทุกอย่างกับการเป็นคนหาเช้ากินค่ำ พออยู่พอกินแค่ให้ได้อยู่ร่วมกับทุกคนสักช่วงชีวิตหนึ่งก็ยังดี

ใครที่เป็นแบบผม คิดให้ดีนะว่ามันคุ้มหรือเปล่า

 

ขอบคุณ : y a k r o ok a s e t